علی فیلم بین

فیلم عنکبوت با کش و قوسهای بسیار بالاخره بعد از دوسال اکران شد، فیلمی که تابوشکنی داره و سوژه اصلی اش بکر و قابل فکر کردن هست. ولی پرسش اینه که فیلم به اندازه ی سوژه ی جذّابش خوب در اومده؟ جواب هم مثبته و هم منفی!
مثبت از این جهت که محسن تنابنده به درستی برای نقش سعید حنایی انتخاب شده و وجه درونی( عقاید) و وجه بیرونی( خشونت افراطی ناشی از عقاید) رو به خوبی به باور مخاطب نشونده. در کنارش نباید از بازی کوتاه ولی چشمگیر شیرین یزدان بخش غافل شد که به خوبی با نگاه ها و دندان فشردنهای ظریف، افراط مذهبی رو نشون داده. درباره ی فیلمنامه هم نکته ی مثبتش شروع و پایان مناسبه که غنیمت بزرگیه. مفهوم هم تقریبا خوب منتقل شد، اینکه نتیجه ی تفسیر غلط فردی از شرع چه تاثیری بر زندگی خود فرد و جامعه اش داره و عملا مشکلی رو هم حل نمیکنه! ( در جایی که قاتل عنکبوتی خودش اشاره میکنه: دیدم این زنهای خیابونی تمومی ندارن!)
منفی هم از این جهت که روندی که عنکبوت تا پایان طی میکنه، دقیق و کامل نیست. ریشه یابی ها و انگیزه های سعید حنایی کامل روشن نشدن و از بزرگترین ضعفهای دیگه هم ضرباهنگ کند در بخشهای هیجانی هست! در قسمتی که آدرنالین باید ترشح بشه، ریتم نباید بیوفته!
در کل عنکبوت شاید یک اثر کامل و قوی نباشه ولی ساختش به شدّت لازم بود، چراکه میتونه راه رو برای نقدهای اجتماعی بیشتر و داشتن سینمای پویاتر باز کنه.