علی فیلم بین

صحنه زنی از فیلمهای کاملا متوسطه که چندان جسارت بسط سوژه ی متفاوتش رو نداشته. من به عنوان مخاطبی معمولی که هیچ پیش زمینه ذهنی هم از کیفیت کار نداشتم به تماشا نشستم و به این نتیجه رسیدم که ایده در حد دو خط اوّل جلو برده شده و بعد دیگه طرحی برای اینکه چه طور به انتها برسه، به طور محکم و باچفت و بست در نظر گرفته نشده. اگه بازیهای بهرام افشاری و مجید صالحی نبود تا انتها هم شاید نمیشد تحمّل کرد. به قول پدرم که همزمان با من تماشا میکرد، فیلم اون حس هیجان لازم رو که برای این موضوع لازمه منتقل نمیکنه. از جنبه روانشناسی هم اثر قوی ای نیست؛ در واقع قراردادن مهتاب کرامتی به عنوان انسانی خیّر باید زمینه چینی مناسبی برای جستجو در شخصیت اسد و سایر خلافکاران فراهم میکرد. اینکه صرفا چند دیالوگ به گذشته اسد و فرزندش اختصاص داده بشه کافی نیست. دختر صیغه شده توسط اسد( با بازی بد لیندا کیانی) هم یه خرده داستان نسبتا بی ربط هست که اطلاعات کافی ازش بدست نمیاد و باز به تعدادی دیالوگ منتهی شده. صحنه زنی اگه ترکیب جسارت در فرم و محتوا بود، خیلی کار ارزشمندتری از آب در میومد.