احسان اسماعیلی شهمیرزادی

آقای نعمت الله ایزدی ( که از تاریخ ۱۵ تیرماه ۱۳۶۸ مدیرکل اروپای شرقی وزارت امور خارجه و بین سالهای ۱۳۶۹ تا ۱۳۷۳ سفیر ایران در شوروی سابق و فدراسیون روسیه بودند) در صفحات ۲۱_۱۸ کتاب «مأموریت در مسکو » به مأموریت و سفر خود به همراه آقای حسین ملائک رییس وقت اداره دوم سیاسی وزارت امور خارجه به شوروی در سال ۱۳۶۲ برای پیگیری وضعیت یک تبعه ایرانی _که به حزب توده گرایش داشت و چند ماه قبل از این سفر از طریق رود ارس خود را به شوروی رسانده بود و به دلیل بدرفتاری پلیس در اردوگاه های آنجا خود را به سرکنسولگری ایران در باکو رسانده و به نوعی پناه آورده بود_اشاره می کند.ظاهرا این فرد همان ایرانی مقیم باکو است که آقای مهدی فخیم زاده صبح یکی از روزهای ژانویه ۱۹۹۳ ( دی ماه ۱۳۷۱ ) او را به همراه دو ایرانی دیگر_ که از سیبری برمی گشتند و می خواستند به اوکراین بروند_ در فرودگاه مسکو دید و آن جوان که «خسرو» نام داشت و مهندس راه و ساختمان بود ماجرای فرار شبانه خود از ایران از طریق رود ارس پس از اعتراف سران حزب توده را برای آقای فخیم زاده تعریف کرد و آقای فخیم زاده با اجازه وی از زندگی وی برای تهیه فیلم سینمایی #تاواریش استفاده کرد ( البته آقای فخیم زاده در صفحات ۵۷۱_۵۶۹ کتاب «سینما و من » که این ماجرا را شرح داده زمان فرار وی را سال ۱۳۶۳ بعد از ماجرای اعتراف سران حزب توده اعلام کرده که احتمالا نادرست است و دقیق نیست چون اعتراف سران حزب توده برای بهار ۱۳۶۲ است،ضمن اینکه می گوید آن دو ایرانی دیگر با «خسرو» بچه محل بودند و با هم بزرگ شدند و هفت هشت سال پس از فرار وی ، از او بی خبر بودند)