دارا

فیلم متوسطی بود و به وضوح از اثر قبلی درمیشیان یعنی عصبانی نیستم فاصله داشت از لحاظ کیفیت

فیلمنامه خیلی ساده که الکی کش داده شده بود
بازی های خسته کننده (قیافه ها همه پوکر فیس!)
تم فیلم هم که خاکستری و تیره و پر از نماهای اشغال و کثیفی و... (واضح بود که کارگردان تلاش کرده سیاه ترین قاب های ممکن رو خلق کنه)

زیر تیغ سانسور هم رفته بود البته
پذیرفته نشدن این اثر در جشنواره فجر قابل توجیه هست به دلیل نازل بودن اثر (جدای از افسرده کننده بودن خود فیلم)

در کل این فیلم رو میشه نوعی اثر سفارشی خارجی پسند تلقی کرد که داستان و فضای سیاهش باعث برنده شدن در جشنواره ها میشه
اما اگر بخوایم واقع بینانه نگاه کنیم با یک فیلم و بازی های کاملا ساده و معمولی طرف هستیم که برای دپرس کردن ساخته شده