دانیال فتحی لاطران

اگر به امکانات، شرایط،سوژه،خلاقیت،احساس جاری در سینما،بهره گیری مناسب از نماهای موجود در لوکیشن،بازی هنرپیشه های اثر توجه کنیم و به دور از تعصب کورکورانه داوری کنیم، باید گفت فیلم (می خواهم زنده بمانم ) حداقل در چندین مورد از فیلم های ده سال بعد یا حتی بیست سال بعد از خود جلوتر و جذاب تر است و به معنای واقعی سینماست. گرچه ایراداتی حقوقی وجود دارد در موضوع داستان ولی جنبه های مثبت برتری دارد، انتخاب بازیگر نقش پسربچه باربد هم بسیار جالب و دوست داشتنی از آب درآمده است.