یه حبه قند شاهکاریه توی سینمای ایران، که به نظرم سخت ممکنه نظیرش پیدا بشه. اونقدر ملموس و جذاب زندگی پاک و خالص ایرانی رو به تصویر کشیده و اونقدر قشنگ از شادی محض، فیلم رو به سمت غم میبره، که واقعا آدم رو متحیر میکنه. اصلا حس نمیکنی داری یه فیلم تماشا میکنی، چون دقیقا یه زندگی واقعیه، دقیقا. بعد از هر بار دیدنش واقعا حالم خوب میشه.:-) :-) :-)