فیلم داستان دوستی صمیمی دو دختر رو روایت میکنه که مشابه مردانهاش رو زیاد توی سینما دیدیم. بازی غزل شاکری خوب بود و نقش رو کاملا خوب درآورده بود. پگاه آهنگرانی هم توی تیپ همیشگی خودش ظاهر شده و چیز جدیدی نداره. البته به نظرم اینکه اسمی کاملا زنانه روی فیلم گذاشته شده، ما انتظار داریم که فیلمی زنانه ببینیم. اما درواقع درطول فیلم زنان، موجودات دست و پا چلفتیای نمایش داده میشن که بدون اینکه مردی بالای سرشون نباشه و نگه کار درست چیه، از پس انجام دادن هیچ کاری برنمیان. درواقع همهی مردان توی فیلم سارا را سرزنش میکنند، دوست پسر آیدا، نامزد خودش، پلیسی که از سارا بازجویی میکنه و... این به نظرم از مازیار میری کمی بعید بود. درکل فیلم خوبیه و ارزش دیدن داره، هرچند به پای سعادت آباد نمیرسه. رنج سنی خاصی هم نداره و به نظرم همه میتونن با فیلم ارتباط برقرار کنن. یه نکتهی دیگه اینکه پایان فیلم کاملا مشخصه. اگر از اون دسته آدمایی هستین که از پایان باز خوشتون نمیاد، پیشنهاد میکنم این فیلمو ببینید. :|