آبا جان یکی از فیلمهای متفاوت ساخته شده درباره جنگ تحمیلی است که در روایت و اجرا موفق وتاثیرگذار است. کارگردان باشناخت فضای شهر زنجان در دهه شصت و خلق شخصیت های جاندار و واقعی که به خوبی با این فضا عجین شده اند به خوبی توانسته داستانش را به تصویر بکشد. بازیگران فیلم نیز در اجرای نقش ها سنگ تمام گذاشته اند؛ فاطمه معتمد آریا با قدرت تمام آباجان را به تصویر میکشد ، حمید آذرنگ به خوبی یک شخصیت خاکستری را از آب و گل در میاورد، باقی بازیگران نیز در اجرای نقش خود بسیار موفق عمل میکنند ، اما آنچه مانع میشود که آباجان به یک اثر درخشان تبدیل شود یک سوم پایانی فیلم است؛ یک سومی که در آن گره گشایی ها با دیالوگ صورت میگیرند ، دو شخصیت فرزانه و محسن که در ابتدا بر روی آنها تاکید شده بود از فیلم حذف میشوند و فیلم درست درجایی که انتظار نمیرود به پایان میرسد و قصه اش را آنطور که باید و شاید به پایان نمیرساند . با این حال حال آبا جان فیلم خوبی است که پتانسیل تبدیل شدن به یک اثر درخشان را داشت.