هماقریب

یک اثر بدیع از لحاظ فرم و نوع روایت که پر است از نماها ی درخشان و نه زینتی بلکه متناسب با آنچه فیلم برای بیان درست مضمونش به آن احتیاج دارد.
یک فیلم تک لوکیشن و کم دیالوگ که با تصاویر و اینسرت های نو و موثر خود و اتمسفر خاصی که در اکثر سکانسهایش حاکم است ، نفس را در سینه ی مخاطبش حبس کرده و او را با موقعیت بغرنج و کم تر پرداخته شده ی شخصیت اصلی همراه و درگیر میکند. کوپال یک فیلم اول ناب، پخته ، هشیارانه و اندکی بازیگوش است که در سینمای ایران تجربه ای تازه و نو محسوب میشود. تجربه ای که فراتر از فرم خاص ، نو آورانه و متناسب با محتوایش، در روایت و فرامتن خود نیز موقعیت های درخشانی خلق میکند که ضمن تاثیر گذاری بر مخاطب در بطن خود بسیاری از انسان ها و رفتارشان را نقد میکند.
لوون هفتوان با درخشش تمام دکتر احمد کوپال را نه بازی بلکه زندگی میکند و آن را به کلکسیون نقش های ماندگار و خاص کارنامه هنری خود می افزاید.
کوپال به عنوان یک تجربه ی اول نمره ی بالایی دریافت میکند و مخاطب را به آینده ی کارگردانش بسیار بسیار امیدوار.