در پسزمینه اشغال فرانسه نازی ها، به خاطر تصادف از یک حادثه به بیمارستان منتقل شده است، موریس گوتمن، دوازده ساله، از جمع آوری توده ای که خانواده اش را از او می گیرد و از آنها دور می شود اردوگاه مرگ دکتر داویدل در بیمارستان، او را به بیماری سل تشخیص می دهد و یک درمان طولانی را انجام می دهد، شاید یک زنگ انسانی برای جلوگیری از اخراج او. در طول دو سال، در حالی که با کارکنان بیمارستان زندگی می کنند، موریس و هشت تن دیگر از جوانان جوان به راحتی دوستی، همبستگی و شجاعت فوق العاده ای را تجربه می کنند. این کودکان شانس هستند.