محمدرضا وحیدزاده: بخش هنر و تجربۀ جشنوارۀ فجر با آثاری که در سال‌های اخیر به سینمای ایران عرضه کرده است، دارد خود را عرصه‌ای معرفی می‌کند که گویی عنصر و معیار رقابت در آن، «خل‌بازی» است!

محمدرضا وحیدزاده: همه‌چیز در این مستند داستانی سر جای خودش ایستاده است. هم قهرمان داستان با پرداختی واقع‌گرا و باورپذیر، با همۀ وجوهش به بیننده معرفی می‌شود و هم این معرفی با بیانی سینمایی لباسی برازنده از جنس پردۀ نقره‌ای را بر تن می‌کند.

محمدرضا وحیدزاده: فیلم «آخرین‌بار کی سحر را دیدی» ساختة فرزاد مؤتمن، یک فیلم قابل دفاع از کارگردانی با تجربه است که در سال گذشته نیز با فیلم خوش‌ساخت و موفق دیگری چون «خداحافظی طولانی» در جشنواره حاضر شده بود.

محمدرضا وحیدزاده: اجازه دهید صریح عرض کنم، «دلبری» یک فیلم الکن است. فیلمی که جانش بر لب می‌آید و سرانجام نیز حرفش را نمی‌‌تواند بزند.

محمدرضا وحیدزاده: فیلمی درباره مدافعان حرم، یکی از حساس‌ترین و استراتژیک‌ترین و ملی‌ترین و جهانی‌ترین و هزاران ترینِ موضوعات و مسائلی که کشور ما در طول تاریخ خود درگیر آن شده است.

محمدرضا وحیدزاده: فیلمی درباره تنهایی انسان خیلی خیلی خیلی معاصر. از آن دست فیلم‌هایی که می‌شود برای آزمودن درجه مقاومت اعصاب آدم‌ها آن‌ها را مجبور به تماشای کامل این آثار کرد.

محمدرضا وحیدزاده: «گیتا» فیلم شریفی است که جامعه امروز ما به بیان صادقانه و بی‌تکلف آن نیازمند است.

محمدرضا وحیدزاده: «نقطه کور» روایتی است زخم‌های ناسوری در خانواده که درمان آن‌ها کار آسانی نیست و آنچه سهم مخاطب از این روایت است، شراکت در همین تردیدها و دلهره‌هاست.

محمدرضا وحیدزاده: فیلم قبلی پاکروان در مقایسه با «نیمه‌شب اتفاق افتاد» اعتنای بیشتری به فرم دارد. به بیان دیگر منطق فیلم در قسمت‌‌های بسیاری دچار خلل است و از یک بیان واقع‌پذیری سینمایی دور می‌شود.

محمدرضا وحیدزاده: «برداشت دوم از قضیه اول» با رویکردی به‌شدت تجربه‌گرایانه پیش می‌رود تا بیننده را با ایده‌پردازی‌های یک گروه جوان تئاتری مواجه سازد. فیلمی که در ظاهر روایتی از زندگی بحران‌زده چند جوان هنرمند است؛ اما به گفته خود در برداشت‌های مختلف.