امیر یغمایی: به نظر می‌آید کارگردان تمام‌وقت خود را صرف ایجاد کارت‌پستال تصویری و نمادپردازی کرده است اما موفق بودن او در نمادپردازی به‌اندازه موفقیت اثر در تبدیل‌شدن به یک فیلم سینمایی است

امیر یغمایی: مردن به وقت شهریور فیلمی متوسط است شبیه به یک مستند داستانی. فیلم نه به‌اندازه‌ی فیلمی مانند بشارت به یک شهروند هزاره‌ی سوم تصنعی و الکن از بیان مسائل قشر جوان نه به اندازه‌ی فیلمی مانند فصل باران های موسمی یا مصائب شیرین دقیق و موشکاف.

امیر یغمایی: نهنگ عنبر تلاش می‌کند درعین‌حال کمدی بودن کمی هم به مسائل اجتماعی دهه‌ی چهل بپردازد لیکن این پرداخت اجتماعی چیزی نیست فراتر از مطالبی که هر روزه در شبکه‌های اجتماعی پخش می‌شود.

امیر یغمایی: جامه‌دران از منظر کارگردانی نیز فیلم قابل‌توجهی نیست، کارگردان نگاهی تشخص یافته ندارد و نتوانسته است فیلم را به صورت یک دست روایت کند.

امیر یغمایی: فیلم در حقیقت داستانی کوتاه بیشتر نزدیک به یک ایده دارد که خرده داستان های فرعی آن نیز به‌اجبار درون فیلم‌نامه گنجانده‌شده تا شاید کمی از ملالت و سکون داستان اصلی بکاهد.

امیر یغمایی: در میان قحطی فیلم‌های عاشقانه‌ی قابل‌توجه در سینمای ایران فیلم، اثری سروشکل دارتر و قابل‌تأمل‌تری است. فیلم برخلاف فیلم‌های دختر و پسری سینمای ایران، نگاه دیگری به مقوله‌ی عشق دارد.

امیر یغمایی: کاهانی در استراحت مطلق نشان داده است که تصویر بسیار واضحی از طبقه‌ی متوسط ایرانی دارد، روابط آنها را می‌شناسد و به معضلات و گرفتاری‌های آنها به خوبی واقف است.