میلاد خدابنده: فیلمنامه‌ای با یک خط و البته غیرخطی در روایت، که تکلیفش در مرز بین توهم و واقعیت مشخص نمی‌شود و با نشان دادن زوایای مختلف از یک اتفاق در دل همان یک خط داستان و تکرار مکرر آن سعی در پر کردن و خریدن زمان برای رسیدن به خط پایان دارد.

میلاد خدابنده: فیلم اکسیدان با تمام کم و کاستی‌هایش بر خلاف بسیاری از آثار طنز این روزهای سینمای ایران، لااقل اندک حرفی برای گفتن دارد و با تمام شلختگی‌هایش در فیلمنامه، درنهایت سرِپا می‌ایستد و در زمره آثار قابل قبول قرار می‌گیرد.

میلاد خدابنده: روایت قصه، نقطه‌ی قوت و موفق فیلم است. روایتی که در ابتدا بدون هیچ درنگ و معطلی شروع می‌شود و در دل خود برای شناخت شخصیت میان دو برادر از هر موقعیتی بهره می برد تا در فرم درستی از فیلم سازی ارائه شود.

میلاد خدابنده: خوب بد جلف ویژگی اکثر کمدی‌های سینمایی دنیا یعنی نهادن یک غم پنهان در لایه‌های زیرین خود را ندارد، بلکه ساده شروع می‌شود، می‌خنداند و از همه مهمتر به ورطه ابتذال نمی‌افتد.

میلاد خدابنده: باید گفت فیلم سلام بمبئی چیزی جز نشان دادن تصاویر کارت پستالی از سرزمین هزار و یک رنگ هند و تجربه ساخت محصولی مشترک میان دو کشور نداشته است.