بهروز انوار: فیلم دارکوب از حیث مفهوم و جهان بینی فیلم‌های مهم و قابل بحث سینمای امسال است. فیلمی که سعی می‌کند در کنار یک قصه رمانتیک و احساسی حقایق تلخی از جامعه امروز را به مخاطبان و سیاستمداران نشان دهد.

بهروز انوار: مسیری که مصادره برای بازخوانی تاریخ معاصر، مخصوصا تاریخ انقلاب و حوادث پیش و پس از آن باز کرده، می‌تواند در صورت مواجه درست، به یک جریان روایی تاریخی تبدیل شود. طنز مصادره، طنز سخیفی نیست.

بهروز انوار: در پایان‌بندی فیلم هیچ چیز به مخاطب نمی‌دهد. نه در موضوع و نه در داستان. مسئله به دلیل عدم طرح درست، بی‌پاسخ می‌ماند و چون تمام فیلم در حال پرداختن به موضوع است و داستان شکل نمی‌گیرد پایان‌بندی روایی هم به شکلی منطقی وجود ندارد.

بهروز انوار: فیلم حریم شخصی مقداری از چه کسی امیر را کشت را در خود دارد و مقداری از درباره الی را و در نهایت با یک پایان باز تمام می شود. پایانی خیلی باز که گویی اصلا پایان نیست. داستان ناتمام می ماند.

بهروز انوار: فیلم همزمان که تلاش می‌کند به ذهنیت حامیان مالی خود وفادار باشد سعی دارد نمایش آبرومندانه‌ای از تاریخ مورد نظر خود داشته باشد که تا حدود بسیار زیادی در این راه موفق بوده است و می‌تواند از فیلم‌های ماندگار سیاسی سینمای ایران باشد.