مریم معیری: در کمدی انسانی زنان یا ابله‌اند و در حماقت خود غرق؛ یا خیانتکار و بی‌معرفتند یا تنها و بی دفاع. همانطور که مردان نیز یا جلادند و خشن یا خوب اما فراری و ناپدید، یا شیطان صفت و یا بدشانس و ضعیف.

مریم معیری: شنل می‌توانست با پرداخت صحیح داستان و شخصیت پیدا کردن نقش‌ها ، با موضوع خاصش به فیلمی قابل قبول بدل شود. اما فیلمنامه ضعیف و بدون استحکام، بازی بد بازیگران به غیر از رضا بهبودی و کارگردانی ضعیف از شنل اثری غیرقابل قبول با امتیاز پایین می‌سازد.

مریم معیری: نمود چنین تصویر واقع‌بینانه‌ای از زن، اتفاقی نادر در سینمای ایران است که مخاطب را بر آن می‌دارد که از اشکالات فرمی و محتوایی اندک بگذرم و محو در وجوه مثبت “فصل نرگس” باشم. شادی تماشای فیلم”“فصل نرگس” در سینمای امروز ایران بیشتر از شادی پیدا کردن یک لنگه کفش در بیابان است.

مریم معیری: ماجان نه بازی‌های درخشانی دارد و نه کارگردانی قوی. آدم‌ها منطق رفتاری‌شان را گم می‌کنند و جایگاه‌شان در داستان خوب تعریف نمی‌شود. در نهایت می‌توان گفت ایده رنج کشیدن یک مادر برای نگهداری از فرزند معلولش به هر قیمتی در این فیلم قابل تامل است.

مریم معیری: اتفاق‌ها در نفس دیر افتاد. شخصیت‌ها دیر معرفی شدند و در پرداخت آن‌ها نیز تاخیر زیادی صورت گرفت، عکس العمل‌ها دیر اتفاق می‌افتاد، بازی شخصیت اصلی که ناهید بود، دیر خوب شد و...

مریم معیری: درخشنده در زیر سقف دودی هم مثل گذشته به سراغ موضوعی اجتماعی رفته است، یعنی طلاق عاطفی و در ضمن به موضوعاتی چون عدم رفع نیازهای جنسی جوانان، مشکل سربازی، تفکر غلط راجع به مشاور، کلاهبرداری و… نیز اشاره کرده است.