بهروز صادقی: فیلمی است که تمام قد پتانسیل به چالش کشیدن رویه‌های صلب فیلمسازی در جریان اصلی سینمای ایران را دارد. هم در محتوای بی معنا و البته هنجارشکن‌اش و هم در فرم روایی جاه طلبش که مرزی است معلق مابین یک جهان رئال و سورئال.