رسول والی: تماشای نقش نگار، شاید درمان دردهای مزمن و حاد ما نباشد، ولی در پایان، مخاطب می‌تواند داوری خوبی در مورد خود داشته باشد. آیا درگیر و دار زندگی پیچیده‌ی امروزی، نقش نگار رنج دیده و محکوم را بازی می‌کند، یا مانند نامادری با تمام وجود در تلاش برای خوب‌تر شدن اوضاع است.

رسول والی: سینما یکپارچه در حال تشویقند و شگفت زده شده‌اند. کارگردان به این حد از شگفتی قانع نیست. هنوز بر موج، سواری که موجی بزرگ‌تر از راه می‌رسد. این دیگر موج نیست! یک سونامی بی‌مانند است که می‌بَرَد و می‌شوید تمام زخم‌های رسوب کرده در دلت را.

رسول والی: ساخته‌ای طنز-سوررئال، نا‌امید‌کننده و گنگ که می‌ارزید بخاطرش سالن را ترک کرد! عمیقا امید دارم بعد از این، بیش از این، برند مهران مدیری را دستخوش افول نبینم. "مهران مدیری" برای من "اپل" طنز ایران است. مبادا "نوکیا" شود!