سید سجاد موسوی: در نهایت آن‌چه که ایتالیا ایتالیا را به فیلمی ادایی تبدیل نموده همین توهمی است که در دو سطح درون ( شخصیت نادر) و بیرون (خود فیلم‌ساز) وجود دارد. یکی، از اخلاقِ طبقه متوسطی می‌آید (سطح درونی) و دیگری از نوستالژی منفعل (سطح بیرونی) و این در کلیت، فیلم یا آدمی را برای ما ترسیم می‌کند که فیلم نیست.