علی سالاری نسب: دوربین قلب کارگردان است، سینما هنری بصری است و شاید بتوان گفت که دوربین خود سینماست، مهدویان کارگردان درجه یکی است، دوربینش،لرزش‌هایش انتخاب زاویه و همه‌چیزش پرمعناست، او با دوربینش حرف‌هایی می‌زند که تحلیلش چه ازلحاظ سیاسی و انسانی می‌تواند ساعت‌ها حرف داشته باش.

علی سالاری نسب: سرخ‌پوست محتوی و فرم بی‌نظیری دارد، جاویدی میزانسن و دکوپاژ تحسین‌برانگیزی داشت، موسیقی متن جذاب همراه با فیلم‌برداری خوب و قاب‌های حیرت‌برانگیز و استفاده‌ی مناسب از لوکیشن باعث شد که فرم و محتوی ارتباط بسیار مناسبی با یکدیگر داشته باشند که همه‌ی این‌ها در خدمت فیلم بود، از بازی‌ها به خصوص شاهکار نوید محمد زاده به راحتی نمی‌توان گذشت،محمد زاده نقشی متفاوت با همه‌ی آثار قبلی خود ایفا کرد، که شاید بهترین بازی بود که از او سراغ داشتم،بی‌شک سرخ‌پوست یکی از بهترین آثار دهه‌ی نود سینمای ایران است.

علی سالاری نسب: سیدی کارگردانی است که در همه‌ی فیلم‌هایش حتی فیلمی مانند اعترافات ذهن خطرناک من حرف‌هایی برای گفتن به مخاطب دارد،ولی فراتر از آنکه بخواهد حرفی بزند سعی بر آن دارد تا سینمایی عمل کند و فرمی منحصر به فرد در فیلم‌هایش داشته باشد

علی سالاری نسب: فیلم‌های حاتمی‌کیا در محیط جنگی ساخته شده اما در عین حال یک روح عاشقانه در همه‌ی این فیلم‌ها وجود دارد، به وقت شام هم از این قاعده مستثنی نیست، این فیلم به زیبایی تمام روابط بین انسانی را به تصویر کشیده.

علی سالاری نسب: فیلم در مجموع فیلم قابل قبولی بود،می‌توانست خیلی موفق‌تر باشد اگر ضعف‌های فیلمنامه‌ای برطرف می‌شد و کشمکش مناسب در فیلم می‌دیدیم، شاید بتوان گفت داستان کشش لازم را نداشت. اما کارگردانی خوب، گروه گشایی و نتیجه اخلاقی فیلم آنقدر ارزش دارد که به تماشای فیلم بنشینیم.

علی سالاری نسب: در کل فیلم را محترم می‌دانم و از عواملش تشکر می‌کنم که به این موضوع پرداختند،شاید باعث شود مسئولین ببینند و قبل از آنکه دیر شود و مردم کاری کنند،اقدامی کنند،چون به هر حال غیرت در آدمی بخصوص مردمان شریف این سرزمین وجود دارد،بهتر است قبل از آنکه دیر شود کاری کنیم.

علی سالاری نسب: فیلم تنگه ابوقریب می‌توانست یک اثر درخشان شود اگر فیلمنامه‌ی درستی داشت، اما با همه‌ی این‌ها فیلمی محترم و دوست‌داشتنی است، از موضوعی صحبت می‌کند که هر چه درباره‌اش بگوییم کم است، دیدن این فیلم به همه‌ی مردم مخصوصا مسئولین کشور توصیه می‌شود.

علی سالاری نسب: هزارپا تصویر سازی خوبی از اوایل دهه هفتاد داشت،فیلمی در ژانر کمدی که با شیرینی‌ها و جذابیت‌های خاص خودش باعث شادی و لذت مخاطب در طول فیلم می‌شود که دیدن آن خالی از لطف نیست.

علی سالاری نسب: عصبانی نیستم یک فیلم اجتماعیست، فیلمی که ایده‌آل‌گرایی نمی‌کند بلکه واقع‌گرایانه درباره خیلی مسائل صحبت می‌کند،سعی کنیم سیاسی به سینما نگاه نکنیم.

علی سالاری نسب: فیلم ریتم مناسبی برای نشان دادن سختی‌ها نداشت،شاید بخاطر آن که بیشتر به بُعد عشقی بپردازد که در این امر ناموفق بود، فیلم درباره‌ی احساس آدم‌ها و رفتار متقابلشان مجهول عمل می‌کند و حس بین انسان‌ها و خانواده به بیننده منتقل نمی‌شود.

علی سالاری نسب: فیلم در فضاسازی موفق بود،بازی‌ها را دوست داشتم، سارا بهرامی با استعداد بی‌نظیر بود،اما نباید از بازی‌های جذاب امین حیایی و مخصوصا مهناز افشار گذشت،همه از سارا بهرامی می‌گویند اما از نظر من نقش خانم افشار نیز خیلی سخت بود که افشار به خوبی از عهده ایفای نقش برآمد