دیالوگ های ماندگار فیلم سینمایی مسخره باز (1397)

(صابر ابر): من یک بازیگرم ، بهترین بازیگر مرد جهان !

(علی نصیریان): آرایشگاه زنونه هست ! اینجا سلمونیه ، سلمونی ...

(صابر ابر): مدت‌ها نمی‌دونستم برای کی یا چرا توی کلم حرف می‌زنم تا شماها رو تخیل کردم! شماها رو با تخیلم خلق کردم. شما دارید صدای درون کله من رو می‌شنوید… شمایی که زائیده ذهن من هستید تا نگاهم کنید! هر روز تصورتون می‌کنم توی یک سالن تاریک نشستید و به زندگی من خیره شدید! صدام رو می‌شنوید! نگاهم می‌کنید! اما من شما رو نمی‌بینم! شما رو ذهن من خلق می‌کنه اما سعی می‌کنه از وجودتون بی خبر باشه! سعی می‌کنه دوباره نادیده‌تون بگیره. این یک بازی ساده و پیچیده است، چون بعد از مدتی دیگه معلوم نمی‌شه شماها رو ذهن من خلق کرده یا من رو ذهن شما...

(صابر ابر): وقتی یه چیز خوب باعث حال خوبت میشه، داره نظم زندگیت رو به هم میریزه. اون وقت دیگه اون چیز خوب نیست.

5.9

مسخره باز

(1397)

تو پرورشگاه صدام می‌کردند مسخره باز! اما من مشت محکمی حواله صورت یکیشون کردم تا داستان رو شروع کنم.