با یک تاکشوی ساده و معمولی روبه‌رو هستیم که نه آیتم ویژه‌ای دارد، نه گروه موسیقی کنار آن دیده می‌شود، نه روند آن خلاقانه است و نه اتفاق جدید و دور از ذهنی را در آن شاهدیم. «شب خوش» روی الگوی همیشگی تاک‌شوها پیش می‌رود. مجری با مهمان برنامه گپ می‌زند و شوخی‌ می‌کند و بعد هم از او می‌خواهد در چند چالش از جمله حدس جملات پشت وانت، نقاشی، ساختمان‌سازی با دستمال‌کاغذی و … همراهی کند. به همین دلیل هم هست که همه‌چیز منوط به اجرای مجری و رابطه‌ای است که با مهمان برقرار می‌کند. اینجاست که اهمیت اجرای مهران غفوریان بیشتر مشخص می‌شود. طبیعتا اگر در ادامه به واسطه آیتم‌ها تنوعی در آن ایجاد شود، وضعیت بهتری پیدا می‌کند اگرنه باید دید این ساختار تا کی می‌تواند جذابیتش را حفظ کند.