«شیخ مفید» عالم و فقیه قرن سوم و چهارم هجری، در واپسین روزهای زندگی خود، در محل تبعیدش، خاطرات 69ساله‌اش را از کودکی تا حال مرور می‌کند. «محمد بن نعمان» ملقب به «شیخ مفید» در دورانی به دنیا می‌آید که امیران آل بویه جهت ایجاد یک حکومت مقتدر و متمرکز و تضعیف عباسیان، بغداد را پایتخت قرار داده‌اند و اختلاف قومی و مذهبی بین ایرانیان و اعراب شدت گرفته است. او مورد لطف و عنایت ویژه‌ی امام غایب (ع) قرار گرفته و رهبری علویان و شیعیان را به عهده می‌گیرد و با کمک «عضدالدوله دیلمی» اولین مدرسه‌ی طلاب را بنیان می‌گذارد و به ترویج فقه و علم الهیات می‌پردازد. با مرگ «عضدالدوله» و سازش عباسیان با ترکان غزنوی و امرای بویه، کلاس‌های «شیخ» نیز تعطیل و از رفتن او به منبر جلوگیری می‌شود. «شیخ» را به عکبری تبعید می‌کنند تا او را در فرصتی مناسب به قتل برسانند...