یک فنجان قهوه، یک سیگار. یک سکه، یک فنجان قهوه دیگر. بیماران به سالن می روند. آنها به تنهایی راه می روند. در انتظار. یکی دیگر از سیگار کشیدن سیگار کشیدن است. درمان هایی که به حواس پرتی می آیند روال هایی که آنها را به واقعیت می کشد. این زندگی خود را در فضاهای بیمارستان روانپزشکی تکرار می کند. شادابی و جنون با هم زندگی می کنند. از دنیای بیرون می آید یک بازیگر در جستجوی شخصیت او برای بازی تئاتر، غرق در دنیای درونی اسکیزوفرنی است. بیماران بخشی از ایجاد شخصیت هستند. در میان مه، بازیگر یک شعر از انجیل د لیما را بیگانه می یابد. شخصیت تئاتر متولد شده است. سینما آن را اسناد می کند