امروز چهارم فروردين سال ١٣٩٩، بيست هشتمين روز قرنطينه ست و ما هنوز زنده ايم و اميدوار به پايان اين حبس بي زندانبان و شروع دوباره زندگي. در فيلم ماتريكس زماني كه نئو (كيانو ريوز) بايد بين ترينيتي (كري آنه موس) و نجات شهر زايان يكي رو انتخاب كنه ، اون اميدوارانه اقدام به نجات هر دو مي كنه . در همين لحظه است كه شخصيت معمار ماتريكس (هلموت باكائيتيس) تعريفي از اميد ميده كه به نظرم تعريف كامل و درستيه ؛ An emotion that is already blinding you to the simple and obvious truth: Hope. It is the quintessential human delusion, simultaneously the source of your greatest strength, and your greatest weakness. معمار: يك احساس كه تو رو در مقابل حقيقت ساده و روشن كور مي كنه ؛ اميد؛ توهم بی حد و حصر انسان است كه همزمان منبع بزرگترین قدرت تو و يا بزرگترین ضعفت خواهد بود. بايد ديد اميد اين روزهاي ما به بازگشت به روال عادي زندگي ، در انتهاي اين ماجرا نقطه ي ضعف ما خواهد شد و يا قوت. هيچ كس درست نمي دونه كه آيا از حالا به بعد بايد به ادامه ي اين روند و زندگي تو خونه عادت كنيم يا نه. اظهار نظرهاي زيادي در اين خصوص ميشه (يكي از برجسته ترين هاش رو توي كامنت اول براتون مي ذارم)ولي هرچه هست ، قطعا زندگي بعد از كرونا تفاوت هاي عمده اي با زندگي قبل از كرونا خواهد داشت. #انسان #تغيير #عصر_جديد#كرونا #جهان #ايران#پيام_اينالويى #هنرمند #سينما#هنر #فيلم #بازيگر #art #artist #movie #film #cinema #world #corona #new_age #human #change#corona