در این دوران که مردانش سفیدند ولیکن حاکمانش سنگ و تیرند؛ در آن مردان با دین در خفایند یکایک فکر اسماء خدایند دریغا هیچکدام از این رفیقان نه در فکر عزیزان خدایند. درآن هر کس به فکر خویش باشد به فکر کوک ساز خویش باشد نه یکدم در خیال ِ خام وکالش به سود و راحت بیگانه باشد. افسوس زنجیر ظلم بر گردن مردم بستند لاله های سرخ را به آتش بستند زبان ها را در کامها لاک و مهر شده بستند سر بازهای آزادی خواه را از بند گسستند جرات گفتن رازها را در دلها به اسارت بستند. خدایا در این دوران پر جرم و جنایت کدامین دست بی پروا کند آغاز نام خوب آزادی وطن را.