« قهرمان یا عروسک ؟ » قهرمان ها لزوما خاص نیستند ، مثلا ریزعلی خواجوی ، دهقانی که یک قطار را از مرگ نجات داد ، یا شهید فهمیده رزمنده ای که با نثار جان خود و انهدام تانک دشمن مانع سقوط خط دفاعی و تهاجم دشمن شد و یا حسن امید زاده معلم فداکار که خودش را در آتش انداخت تا جان شاگردانش را نجات دهد همه نمونه های عالی از فداکاری و ایثار هستند که فرد در بزنگاه تاریخی روح متعالی خود را نشان داده و اگر لحظه ای غفلت می کردند حتما عده زیادی به کام مرگ می رفتند ، اما این تنها یک نوع خاص و شناخته شده از فداکاریست ، بسیاری از فداکارها گمنام هستند و نه در کتاب تحصیلی نوجوانان اسمی از آنها هست نه در کتب تاریخی ، گاهی این جمعیت اینقدر زیاد میشوند که تبدیل به ملت فداکار می شوند ، مثلا داستان فردی را شنیده اید که با توزیع ماسک و الکل در بین مناطق محروم شهر ها و روستاها مانع رشد بیماری خطرناک کرونا شده و بانی نجات جان دهها یا صدها نفر شده و حتی خودش هم دقیق نمی داند ناجی جان چند نفرشده ؟ تنها خدا می داند اگر او این کار را نمی کرد چه تعدادی به کام مرگ می رفتند ، او در بزنگاه تاریخی عملی قهرمانانه و متعالی انجام داد که فقط خدا او را می شناسد ، بزنگاه تاریخی اتفاق افتاده و بحران در حال رشد هست ، خداوند عیار قهرمانان گمنام اش را می سنجد ، امیدوارم مثل عروسک بی تفاوت نمانیم و یا از سر رضایت شخصی و فریب خودمان به حداقل کارهای کوچک خود دل خوش نکنیم و بزرگ و بزرگوار شویم . پی نوشت : جمعیت زیادی هستند که توان خرید ماهیانه ماسک ، دستکش ، صابون یا الکل را ندارند ، می دانم دنبال حلقه مفقوده نقش دولت و حاکمیت می گردیم ، اما نزد خدا هر کس به اندازه توانش مسوول است ، نمی توان تا اصلاح (غیرممکن) دولتها و سران ، نسبت به جان انسانها بی تفاوت باشیم . پی نوشت دوم : اصلاح از بالا و بین سران غیرممکن هست ، اصلاح جامعه تنها از پایین و از بین مردم ، با تربیت خود و نسل جدید ممکن هست .