. بیاید صادقانه نه ماه آینده را پیش بینی کنیم. در گیر و دار کرونا احتمالا کار‌ و کاسبی ملت در شرایط کج دار‌ مریز باقی خواهد ماند. دلار عددش به سان نمره بچه مثبت های اول کلاس بین هفده تا بیست خواهد چرخید و قصه ماشین هم شده ماجرای سیم کارت دهه هفتاد و هشتاد که قرعه میکشدند و به قیمت چهار صد و پنجاه هزار تومان پول سیم کارت میدادن یعنی به پول امروز چند ده میلیون تومان! و جالب اینجاست اینقدر خفن بود که زنگ میزدن تبریک میگفتند درآمدن اسم صاحب سیم کارت در قرعه کشی رو، گویی از حج تمتع برگشته اینقدر که صاحب سیم کارت صاحب مکنت میشد. . . اینده مسکن هم شبیه برجک های سربازیس. در زمستان بنا به ویژگی ذاتی اش، آهن بدنه اش یخ می کند و داخل برجک را فریزر می کند در تابستان هم بنا به ویژگی ذاتی اش داغ میشود و داخل برجک می شود کوره! مسکن چه دخلی به برجک دارد؟ عرض میکنم. رکود باشد قیمتش می رود بالا، روحانی کاسه لیسی کند می رود بالا، نکند می رود بالا. رونق بگیرد می رود بالا. اصلا ویژگی ذاتی اش خون ب جگر کردن خانه به دوش های ایرانی است قشنگ مثل نقش برجک برای سربازها. . . حالا این وسط سخنگوی دولت میگوید ما نبودیم وضع بدتر می شد. ببخشید که تشکر نکردیم جناب. ما آن درشکه چی هایی بودیم که بنا به اهداف آرمانی و اصیل، قرار بود ولی نعمت باشیم و روی درشکه به سمت آینده خنده کنان برویم اما نمیدانستیم قرار است ما دور از جان شما خواننده محترم، اسب باشیم برای درشکه شما و شلاق هم بخوریم و تازه اخرش رو ترش کنید که چرا برای اینکه پشتمان به شماست معذرت خواهی نکردیم! . . به قول خواجه عبدالله انصاری: الهی از پیش خطر و از پس راهم نیست، دستم گیر جز تو پناهم نیست. ترجمه امروزیش اینه الهی ما رو از دست این همه تدبیر و خدمت رسانی نجات بده. . . همه این ها رو گفتم تا برادری خودم را ثابت کنم که میدانم آنچه بر‌ مردمان ایرانم میگذرد چیست و سفید نمایی غلو آمیز نمی کنم اما هنوز امید دارم. به عکس برادرزاده ده ساله ام که شانه به شانه حاج قاسم ایستاده امید دارم. قاسمی که او کنارش عکس انداخت، یک مقوای برش داده شده توسط سازمان فرهنگی هنری شهرداری کرمان نیست یک نماد است از سوی امید. سوی روشنی میان این همه تاریکی. علیرضای ما شبا با فرماندهی حاج قاسم تا قدس می رود و میجنگد و دوباره صبح به رختخوابش بر می گردد. امید انصافا چه واژه ای است ما با امثال حاج قاسم زمستون رو سر میکنیم. این عکس را با این کپشن هی قیاس کنید و کمی دلتان گرم شود. من و شما در روزگاری نفس کشیدیم که حاج قاسم دیدیم و باز هم رو به جلو میرویم.