عدالت طلبی منهای تقوا این میشود که از صبح که بلند می شویم دنبال این میگردیم ببینیم چه کسی را افشا کنیم، بدون اینکه اهل احتیاط باشیم و بدون اینکه فکر کنیم مگر ما چقدر شناخت و معرفت بر قلوب خود و دیگران داریم ، یکباره رگبار لغات را در هیاهیویی مدام شروع می کنیم . حالا این نگاه از شدت تعالی و معرفتمان است یا از شدت و بغض یک نگاه کاملا مادی و زمینی؟ عدل و عدالت دوره اش تمام نشده و نمی شود چون ظلم و ظالم هست ، البته عدل هم معنای عمیق دارد و ظلم هم خیلی مفاهیم بیشتری را در بر می گیرد ، صرف پیدا کردن یک مصداق مرفهانه یا فهمیدن وسیله ای بالاتر از سطح عموم در زندگی یک نفر نمی شود دست به حملات زد و او را محکوم کرد، با این طرز تفکر و با این نگاه سطحی و کمونیستی به مفهوم عدالت، اگر برخی عدالت طلبان امروز در زمان پیامبر بودند رسول خدا ، عبدالمطلب و همسرش خدیجه را در مقابل ابوذر و عمار و بلال حبشی و ... مثلا افشا می کردندو انگشت نما که دیدید باغ دارند ! واای طرف منطقه شعب ابیطالب برای خودش دارد! و با این نگاه پیامبر را می کوبیدند که برو بت پرست باش برو دخترت را زنده بگور کن ولی ساده زیست باش ! . البته این نگاه رادیکال اول انقلاب اسلامی هم بود که می گفتند بهشتی خانه اش بالاشهر است و روی مبل زندگی می کند ، مطهری ماشین خریده و ملت ندارند ، اینکه چه دسته و گروهی این حرفها را می گفتند بماند با تاریخ دانها . برادر و خواهر بزرگوار این ها تفکرات دینی و قرآنی نیست ، در قرآن مال اندوزی و دنیا خواهی عیب و خطای بزرگ برشمرده شده ، اما اگر کسی مانند خدیجه و عبدالمطلب ثروتش را در راه خدا و مستضعفین خرج کند که یک ارزش است ، ببین فرد دنبال مال اندوزی است یا فرد در حال گذشت از دنیا و فکر دیگران و آباد کردن آخرتش هست ، در قرآن به قوم بنی اسراییل که مورد ظلم و ستم فرعون بودند به خاطر گوساله پرستی اشان و دیگر غفلتها گفته شده ظالم ، ظالمینی که به خود ظلم کردند ، ظلم در تفکر یک مسلمان صرفا در فرعون نیست گاهی مستضعف ظالم هم داریم ، ظلم مفهوم گسترده ای است ، فکر نکنیم فقط دنیا طلبی فردی باعث ظلم است ، دنیا طلبی جمعی هم ظلم هست ، ما که هر چه از سرگذشت عرفا خواندیم دیدیم اهل احتیاطند ، البته اهل قیام هم هستند قیام علیه ظلم ولی اول عارف شدند و معروف و منکر را خوب شناختند بعد هم شخصی نصیحت کردند و در دایرکت، تا یک عیب دیدند جار نزدند ، بعد از تحمل سختیها و فتح قلوب دست به قیام زدند . این تفکر که اصلاح ممکن نیست و فقط باید جنگ طبقاتی کرد از ادبیات مارکسیستی آمده . «این به معنای مارکسیست بودن فرد نیست »