. گویا کره زمین خیلی کوچکتر از آنی است که فکر می کردیم! قطعا اگر قرار بود خودمان به دنیا آمدن یا به دنیا نیامدن را انتخاب کنیم، من به گزینه اول رای می دادم! من به دنیا می آمدم تا جمع اضداد را ببینم و از کنار هیچ کسی بی تفاوت عبور نکنم. ما جمع پریشانی هستیم و تا روزی که از نفس بیفتیم به هم عشق می ورزیم، از هم بدمان می آید، به جان هم می افتیم، دست هم را می گیریم و.... دیگران لحظه به لحظه برایمان مهم تر شده اند. به همین دلیل برای سالروز تولدم، بدون قاعده خاصی و قائل شدن به میزان علاقه و نفرتم به آدم ها، چند نفر دیگر را هم وارد قاب کردم! فکر می کنم همه آنها را بشناسید! به خوب و بدشان كارى ندارم اما اينها جزيى از زندگى امسال و اين روزهاى من بودند...از عشق تا تنفر...با يكى عشق كردم با ديگرى حرص خوردم.. به يكى ناسزا گفتم و براى آن ديگرى آرزوهاى خوب كردم...از يكى متنفر شدم و به آن يكى علاقمند... چه دوست داشته باشم و چه نه ، زندگى من و ما با همين ها ميگذرد و هر روز و هر سال به سن من و ما اضافه ميشود... نمى دانم مباركى دارد يا نه اما به رسم هميشه تبريك مى گويم به خودم اين " آمدن " و " بودن " كنار بقيه را.... . پى نوشت : خيلى خيلى ممنونم از همه تبريكهاتون.. منو شرمنده كردين.. پى نوشت ٢ : از رامين قنبرى ممنونم.. گرافيست قابل و دوست ١٥ ساله من كه با نهايت سليقه و زيبايى اين قاب رو براى من درست كرد ...