برای ما، نسل انتظارهای ابدی. اسم این قاب را گذاشتم نیمکت انتظار، به یاد خودم و شما. برای ما که همیشه چشم‌به‌راه ماندیم، چشم به راه رسیدن یک روز خوب، منتظر رسیدن یک منجی، یک دوست هم‌رأی، یک یار موافق، یک هوای تازه، یک نفس عمیق، یک خواب آرام، یک تغییر، یک تحول مثبت، یک گام رو به جلو، یک بار رسیدن بعد از دویدن‌های یک‌نفس، یک... یک نیمکت که یادآور فهرست تمام یک‌هایی است که هیچ‌وقت مقابلشان تیک نخورد، تمام انتظارهایی که هرگز به وقوع نپیوست. یک نیمکت برای اینکه لختی بنشینیم و لنزمان را تنظیم کنیم برای نمایی از دور، و شاید کمی از بالا، و مرور کنیم تمام آنچه را که گذشت. تمام راه‌هایی که دویدیم، بیهوده... Photo:@parisashams82