دیشب یک عزیزفرهیخته که خیلی حرفهاش برام مهمه از چیزی که در یک سوپرمارکت شنیده بود گله داشت.از خشونت رو به ازدیاد ما آدمها نسبت به همدیگه.اینکه کسی در یک محله قدیمی و شمالی در تهران از عدم رعایت فاصله اجتماعی توسط دیگران شاکی بوده و اونهارو دهاتی خطاب کرده...عزیز فرهیخته و دلنازک من از این ناراحت بود که مردم به این فکر نمیکنند که شاید این خطاب دل مخاطب و تا چه حد بشکونه و یا چه تاثیری برروانش داشته باشه اونم در شرایط این روزگار و ....و با توجه به اینکه هممون بالاخره اصل و نسبمون به جایی میرسه که قطعا در گذشته های دور یک کلان شهر نبوده.... حرف ساده بود.دلمشغولیش پیچیده و عمیق و من تا الان به این فکر میکردم که چه چیز این کلمه دهاتی مارو میرنجونه.در جهانی که فرهیختگان،هنرمندان و روشنفکرانش از مکانیزه شدن زندگی متمدن و ماشینی شدن رفتار و افکارمون مینالن و غایت آرزوی اکثریتشون یک گوشه دنج و آرام در دل طبیعته،چرا باید دهات و دهاتی که نشانه بکارت زندگیه برای ما فحش محسوب بشه؟از مشکلات زندگی بدون امکانات در روستاها و حتی شهرهای کوچکتر که بگذریم در عجبم که چه جیز اینهمه استرس و خواستنهای بی نتیجه در بازار مکاره شهر مارو وا میداره که فکر کنیم انسانهای متمدنی هستیم؟انسان موجود غریبیه.خودش برای خودش نیازهای کاذب ایجاد میکنه،برای پاسخ به نیازهاش به تولیدات جدید رو میاره،برای اون تولیدات طبیعت و خودش و ویران میکنه،هزارجور مشکل جسمی و روحی میسازه و بعد برای طبیعت مرثیه سرایی میکنه و عده ای به جون عده دیگه میفتن که ما حامیان طبیعتیم و شما قاتلان هستی و .....در این مبارزات باز هم هردوطرف از امکانات طبیعت بیچاره برای جنگ باهم استفاده میکنن و در نهایت همه میمیریم و طبیعت دیر یا زود از شر انسان خلاص میشه و خودش و احیا میکنه. شاید این حرفها به هیچکدوم از دغدغه های امروزمون مرتبط بنظر نیاد،اما من با خودم فکر میکنم اگر با خودمون روراست باشیم و اینهمه درگیر تناقض بین داده ها و اطلاعات غلط انسانی و طبیعت بشری خودمون نباشیم ما همه دهاتی هایی هستیم که به شدت به زمین و طبیعت وابسته ایم.راه نجاتمون کشتن سوسکها و حشرات خونه های سیمانیمون با حشره کشها نیست،راهش قطع درختان برای ساختن خونه های زشت نیست،راهش حتی ویران کردن مزارع و زمینهای در حال کشت شمال برای ویلاسازی و بودن در دل طبیعت !!!!!!!هم نیست.شاید راهش اینه که بدونیم ما دهاتیها همین اندازه که به طبیعت صدمه زدیم کافیه.از این به بعدش و بیاید دور این خونه های سیمانی درخت بکاریم و در بالکنهاش بجای باربیکیو سبزی خوردن بکاریم..بقیه در کامنتها