درود بر شما رفيق هاي جان و دوستان دير و دور كه از ان شب تا به اين شب از اين بانو در عمارت حمايت كرديد . با مهرتان در دل ما گل كاشتيد و ما را به باغباني ان گمارديد، در اين روزگار سرد كه كسي را سر باز شناختن كس نيست. بي شك اگر نبود اين اتش شور و عشق شما، كوره ي اين عمارت شعله نميكشيد و ما در سردي و سردرگمي همچنان اونگ مي خورديم. باشد كه به روزگاري دگر برايتان خاطره بسازيم از خوشي ها و ناخوشي ها، از مهر و بي مهري ها، از فخر و بي فخري ها، از جهان داران بي بخشش تا ارسلان هاي نامدار تا يحيي هاي بي نام، از اسدهاي با شرف تا بي شرف هاي بي ياور، از افسرهاي بي كلاه تا طبيبان دلربا. از جواهران بي تللوء تا مشدي هاي پر گوهر. كم ما را با زيادي خودتان پيمانه كنيد. زندگي به شادي هماره به كام. دست تك تكتان را به دوستي مي فشارم. رامتين خداپناهي.