محال است که هنرمندان بمیرند و بی‌هنران جای ایشان گیرند🌿وقتی خیلی جوان بودم تصمیم گرفتم از ایران بروم. با آنکه عاشق ادبیات و سینما بودم می‌خواستم تهران را با همه‌ی زیبایی غم‌انگیز غریبش ول کنم و بروم به جایی که به من تعلق نداشت. بحث‌های منطقی و گاه احساسی که با خودم داشتم به من اطمینان می‌داد که باید رفت و زندگی را در جای دیگری تجربه کرد. نه اینکه خیال کنید خلق‌الساعه به این نتیجه رسیدم، فکر می‌کردم رهایی در جای دیگری‌ست. رفتن را مسیری برای شدن می‌دیدم. مدتها با خودم جدل داشتم، گفتگوهای درونی بی‌حساب! تا اینکه فیلم "نرگس" رخشان بنی‌اعتماد را دیدم. می‌شود تنها با دیدن یک فیلم سرنوشتت عوض شود؟ جواب من بله است، می‌شود. با دیدن فیلم "نرگس" رخشان بنی‌اعتماد جدل‌های درونی‌ام تمام شد. می‌مانم. تماشای آن فیلم چرخش خوشایندی در زندگی من بود. حالا زنی در چهارمین دهه‌ی زندگی از ماندنم به خود می‌بالم. از اینکه ماندم و جنگیدم. از خودم می‌پرسم اگر می‌رفتم همین چند کتاب ناچیز را می‌نوشتم؟ جوابم خیر است. ادعایی ندارم که کاری کرده‌ام ولی ادعا دارم که ماندم و کوشیدم و جنگیدم. خانم بنی‌اعتماد گرامی شما سرنوشت من یکی را تغییر دادید و برای همین دستتان را می‌بوسم. شما بهترین فیلمساز زن این سرزمین هستید و برای همین دستتان را می‌بوسم. شما به من ماندن و جنگیدن را یاد دادید و برای همین دستتان را می‌بوسم. #رخشان_بنی_اعتماد#فیلمساز#زن#ایرانی#می‌مانیم_و_می‌سازیم#اینجا_خانه‌ی_ماست