این پوستر رو سال ٨۴ خریدم. وقتی که خانه سینما کار می کردم. موزه سینما تهیه اش کرده بود و فکر کنم کیارستمی طرحش را داده بود. یه مناسبتی هم داشت که فکر کنم روز ملی سینما بود. راستش من دیوارها رو خالی دوست تر دارم تا شلوغ و ... این بود که همینطور لوله شده با من از این خانه به آن خانه می رفت. تا سال ٩۵ قابش کردم و مدتی زدم به دیوار دفترم و بعد هم آوردمش خانه. حالا هم هنوز روی دیوار نرفته و گذاشتمش روی عسلی کنار میز کارم. مثل خود سینما. سینما هم هیچ وقت به تمامی دیوار زندگی ام را مال خود نکرد. وقتهایی لوله شده قاطی بقیه وسایل زندگی ام بود، گاه هم قاب شده به دیوار و پیش چشمم. اما همیشه پیشم بود و منم حواسم بهش بود. حالا هم که رفیق بیست ساله ایم. با بد و خوب هم ساخته و از همیشه به هم نزدیک تریم. امروز صبح دستمالی کشیدم روی شیشه قابش و نشستم به تماشای عکس هایش که یادآور بهترین آثار سینما در دهه های قبل است. پ.ن: رفقای سینماگر و سینما رو، همه کسایی که به نوعی در جادوی آن سهیم هستید: روز سینما مبارکتان... #روز_سینما #جواد_ستوده_نيا #موزه_سینما #خانه_سینما