. راستش را بخواهید من امروز اصلا ناامید نیستم. اتفاقا امیدوارم. امروز به این امیدوار شدم که جز خود ما هیچ کس نمی تواند به ما کمک کند. ماییم و خودمان و مجاهدت های عملی و فکری که باید بکنیم تا در کنار هم زندگی کنیم. از دست بزرگان ما هیچ کاری ساخته نیست. دست آخر آنها همین هستند که هستند: بزرگتر های ما و همین. ما و بزرگتر هایمان اگر هیچ اختلافی هم با هم نداشته باشیم لااقل در یک چیز قطعا با آنها متفاوتیم: نسل. بزرگتر ها همیشه در شبکه مفاهیم ذهنی خودساخته محصورند و حال و روز ما نسل جدیدی ها را نمیفهمند. آنها علیرغم همه حکمتشان از ما دورند، گویی در دنیای خود بسر میبرند، گویی اصلا متوجه حال و روز واقعی ما نیستند. ما هم نمی توانیم به اسم درد دل، دعوا و پرخاش به آنها بفهمانیم که واقعا چه مان است. هر چقدر که ما در اتاق های خودمان نگران نیازهای اولیه خود هستیم، آنها نگران آبروی خانوادگی و احترام به سنت های همیشگی و تکرار مکررات هستند. انگار همیشه یک دیوار بین ما و بزرگتر ها هست. احترام بزرگ تر ها واجب، ولی اینکه امید داشته باشیم برایمان کاری کنند، اشتباه است که اگر ما را میفهمیدند تا حالا برایمان کاری کرده بوده اند و حال روزمان این نبود که الان هست. آنها فکر میکنند چون آزادانه انتخاب کردند که بشوند آنی که هستند پس درستند و ما که آزادانه میخواهیم بشویم آنچیزی که آنها نمیخواهند پس حتما غلطیم! آنها متوجه نیستند که بسیاری از پرخاش های ما فقط برای دریافت احترام و حس اختیار است، چه بسا به ما هم آزادی بدهند ما همان کاری را میکنیم که آنها میگویند. آنها متوجه نیستند که حلقه مفقوده ما نداشتن حس اختیار است. لذا، خواهر ها و برادران عزیز نسل جدید من، خواهش میکنم بیایید اختلافات خود را کنار بگذاریم، بیایید برای آینده خودمان تصمیم بگیریم. میدانم که میگویید همین بزرگتر ها نمی گذارند، ولی خوب چه میتوان کرد؟ بزرگتر ما هستند و با همه سختی ها آن ها ما را بزرگ کرده اند و بضاعتشان همین بوده که تا به حال در اختیار ما گذاشته اند. بیاید از امروز هم کارهایی بکنیم که همیشه نمیکردیم. اگر حزب اللهی هستیم قبول کنیم که بقیه هم هستند که حق دارند در این مملکت زندگی کنند. ما هم برگزیدگان خدا نیستیم. اگر هم مذهبی نیستیم بدانیم که باید حزب الهی باشی و بفهمی که پشت این چهره های به ظاهر حق به جانب، یک کوه درد نشسته، و غیر از رانت بازها که مرام و مسلک نمیشناسند، حزب الهی ها بیشتر از همه در این شرایط ضربه خورده اند. بیایید خودمان با خودمان، در عین حفظ تضاد ها، آشتی کنیم که از بزرگ تر های ما کاری ساخته نیست.