. جای خالی مسعود رایگان در همه‌ی این سالها که «مسعود رایگان» برگشته بود و محجوب و متین، آرام و باوقار نقش‌هایی را بازی می‌کرد، کاری به حواشی نداشت. در مسیر موج‌های بی‌قرار سینمای ایران خودش را رها نکرد و برداشتن قدم‌هایش، درست‌تر از خیلی‌ها بود؛ آرام و آهسته. اما نشد. آنطور که شایسته‌ی بازیگری در قد و قامت مسعود رایگان بود نشد. آن دانش و تجربه‌ی بازیگری در تئاتر سوئد و اروپا و نمایش‌های بین‌المللی، اینجا با ساختار بازیگری و فیلم‌های ما انگار سازگار نبود. شاید هم اهل شلوغ‌کاری نبود. شاید هم نقش‌هایی پیشنهاد نمی‌شد که قدرت بازیگری‌ش را نشانمان بدهد و هزاران شاید دیگر. اما بدون شک بی‌انصافی است اگر در این مسیر، از بازی‌های خوبش یادی نکنیم. بازی‌هایی که هر کدام با ظرافت‌هایی آفریده شد ولی در موج درخشش جوانترها و استقبال فضای مجازی از آنها و میل مخاطب به شلوغ‌کاری‌های رایج، کمتر مورد توجه قرار گرفت. کارهایی مثل «خیلی‌دور خیلی‌نزدیک» که تقریبا همه‌ی عاشقان سینما را نوید حضور بازیگری باکلاس و متفاوت می‌داد. یا همان چند سکانس در فیلم «جرم» که به یک‌باره چهره‌ی متفاوتی از رایگان و توانمندی‌هایش نشانمان داد. در مجموعه‌ی «شمس‌العماره» با حضور شیرینش و پشت سرش در مجموعه‌ی «در مسیر زاینده‌رود» دیده شد و در «دیوار به دیوار» حسابی خوش درخشید. . اما توانایی‌های مسعود رایگان فراتر از این نقش‌ها بود. جای استایل متفاوت و بیان جذابش در سبد بازیگری سینمای ایران خالی بود. شبیه او نداشتیم و همچنان هم نداریم. انگار همچنان یک جایی باید پیش می‌آمد که بهتر دیده شود. مثل «فرید» همگناه. . مسعود رایگان در مجموعه‌ی خانگی «همگناه» بهترین است. نقش متفاوت و جذاب، تاثیرگذار و پیچیده. شاید همان نقشی که منتظرش بود. بازی درست و اندازه برای شخصیتی پر از لایه‌های پنهان به‌عنوان یک پدر، همسر، دایی، برادر و مدیر یک شرکت که همه‌ش یکجا قابل ستایش است. در نهایت یک شخصیت مهم و کلیدی در مجموعه‌ی شبکه خانگی که مخاطبش بی‌رحم‌تر از هر مدیومی است. . حالا که فرصت درخشیدن او بیش‌تر از قبل مهیا شده، می‌شود جای خالی چنین بازیگری در گذشته را هم حس کرد. «مسعود رایگان» بدون شک با سواد و صاحب سبک در بازیگری است. صدای جذاب، استایل کم‌نظیر و چشمانی نافذ که یکجا در اختیار دارد. «فرید صبوری» یکی از نقش‌های مثال زدنی با اجرای درست بازیگری است که در این سالها، کمتر دیده شده. بازیگری که همچنان مسیر درخشانی در پیش دارد. به‌شرط جسارت کارگردان و حال خوب سینما.