کاملا معتقدم اگر سکوت نبود انسان دق میکرد...اگر بعد از یک مهمانی که کلی هم به آدم خوش گذشته،به خانه ی خودت بر نمی گشتی،مهمانی خاصیتِ خود را از دست میداد... . اینکه مثلا ما روابط گسترده ای داریم...یا مثلا شوخ و شنگیم وبلند بلند میخندیم...یا توی جمع می توانیم بزنیم زیر آواز و همه برایمان کف بزنند ،خوب است...عالیست...باید شکرش را گفت... . در انتهای آن روز اما لازم است به خانه ی خود برگردیم...گوشمان از صدای آواز و کف زدنها خالی شود... . کلمات خوبند...حرف،خوب است...صدا خوب است...اما جایی باید باشد که سکوت کنیم...که آرام بگیریم... . که مثلا گاهی تنها چشمهایمان حرف بزنند....که چشمهایمان خوب حرف میزنند.....همین.

136
6
1397/09/29