پیش از آن که واپسین نفس را برآرم پیش از آن که پرده فرو افتد پیش از پژمردن آخرین گل برآنم که زندگی کنم برآنم که عشق بورزم برآنم که باشم. در این جهان ظلمانی در این روزگار سرشار از فجایع در این دنیای پر از کینه نزد کسانی که نیازمند منند کسانی که نیازمند ایشانم کسانی که ستایش انگیزند، تا دریابم شگفتی کنم بازشناسم که ام که می توانم باشم که می خواهم باشم، تا روزها بی ثمر نماند ساعت ها جان یابد و لحظه ها گرانبار شود هنگامی که می خندم هنگامی که می گریم هنگامی که لب فرو می بندم در سفرم به سوی تو به سوی خود به سوی خدا که راهی ست ناشناخته پُر خار ناهموار، راهی که، باری در آن گام می گذارم که در آن گام نهاده ام و سر ِ بازگشت ندارم بی آن که دیده باشم شکوفایی ِ گل ها را بی آن که شنیده باشم خروش رودها را بی آن که به شگفت درآیم از زیبایی ِ حیات.- اکنون مرگ می تواند فراز آید اکنون می توانم به راه افتم اکنون می توانم بگویم . که زنده گی کرده ام ... (شعر را با صدای احمد شاملو بشنوید...) مارگوت بیکل ترجمه احمد شاملو #احمد_شاملو #مارکوت_بیگل #شعر #شاعر #واپسین_نفس #سید_علی_صالحی #هنرمندان #