چندوقت پيش كريس مك كارتى ، مدير مراسم إعطاء جوايز سينمائى و تلويزيونى ام تى وى ضمن اعلام اين نكته كه از اين پس براى إعطاى جايزه بهـترين بازيگر، تفكيك جنسى صورت نخواهـد گرفت در مصاحبه اى با سى ان ان رسماً اعلام كرد كه مراسم آنهـا مضمون گرا ست. در ضمن او مضمون گرائى مراسمش را با مدرنيسم مترادف دانست !!!و چندى پيش ، جشنواره فيلم برلين هـم كه مراسم بسيار مهـمتريست ،شبيه چنين تصميم بيفايده اى را اعلام كرد و البته هـيچيك اعلام نكردند كه چرا؟ ... و چيزى نگذشته بود كه دستورالعمل هـاى تراژيك اسكار توسط سى ان ان منتشر شد ،مبنى بر آنكه از دو هـزار و بيست و چهـار، نامزدهـاى بهـترين فيلم بايد حتماً از بازيگران آسيائى ، سياه پوست ، لاتين ، خاورميانه اى ، افريقائى و ... در تركيب بازيگران اصلى يا مكمل استفاده كرده باشند و سى در صد از شخصيتهـا بايد زنان ، اقليت هـاى قومى، ناشنوايان ، نابينايان و... باشند!!! واضح است كه استفاده از اقليتهـاى نژادى، زنان و كاراكترهـائى از جهـان رو به توسعه بخودى خود نه تنهـا تراژيك نيست كه خيلى هـم پسنديده است ، تراژدى اينجاست كه ، اين موارد تبديل به قانون هـائى براى پذيرفته شدن فيلمهـا در جشنواره هـا و مراسم سينمائى شوند ، اما بخش مثبت ماجرا اينست كه ، بالاخره پرده هـا دارند مى افتند و سياستهـائى نامرئى كه چهـار دهـه است توسط جشنواره هـا أعمال ميشوند ، دارند چهـره نشان ميدهـند. ديگر مديران جشنواره هـا، نه تنهـا، خجالت نميكشند كه مضمون گرائى و ملاحظات سياسى جشنواره هـايشان را مخفى كنند بلكه با وقاحت تمام آن را داد ميزنند.براى چهـار دهـه انهـا تركيبي نامتجانس و كريه از هـمه جور كاراكتر فرصت طلب و موج سوارى را بجاى فيلمساز به جامعه سينمائى غالب كردند ، فيلمهـائى را ستايش كردند كه انباشته از بيانيه هـاى اجتماعى بودند، بى آنكه سازندگانشان كمترين بوئى از حداقل نوعى ايدئولوژى برده باشند و جامعه هـنرى را صد سال، به عقب راندند تا برگرديم به سالهـاى دهـه بيست كه تازه بايد بنشينيم و بحث كنيم كه چرا يك اثر هـنرى قبل از هـر چيز بايد با متر ومعيارهـاى خودش سنجيده شود و نه مضمون و محتوايش! سياسى گرى و مضمون گرائى جشنواره هـا خطرى مهـلك براى سينما ست ، سم است و جامعه جهـانى فيلمسازان بايد بر عليه آن متحد شود و قد علم كند. باور كنيد كه دارند هـمه چيز را به نابودى ميكشند.