این روزها یک سریال ترکی میبینم.نه بهتر است بگویم یک سریال ترکی را زندگی میکنم.شکر خدا خیلی دیرتر از اصرارهای مکرر رفیق هنرمندم #بهناز_نازی شروع کردم به دیدن و بهمین خاطر شانس این را دارم که هرشب و گاهی هرشب تا صبح در جهان زیبای چوکور یا همان گودال زندگی کنم.سالها بود که این لذت را در سریالی شرقی لمس نکرده بودم.آنقدر شرقی و همسایه که تمام عطشم از دیدن فرهنگ شرق را در بهترین شرایط فرو نشاند.عقده ای شده بودم بس که هرچه سریال غربی میدیدیم به به و چه چه میکردیم و حسرت میخوردیم که با اینهمه غنای فرهنگی شرق و اسطوره و افسانه هامان چرا هیچ جایی در این جهان تصویر متحرک نداریم؟هرچند که هنوز و شاید تا سالها این حسرت در دلم بماند که در کشورم چنین کاری ساخته نخواهد شد و من شانس بازی در آن را نخواهم داشت....اما بهرحال همسایه مان که به تاخت دارد مدارج ترقی را طی میکند کمی دردم را آرام کرد.هرچند که ما از این مدارج ترقی فقط هتلهای ارزان قیمت آل.این و خرید کردن و به تازگی خانه خریدن را سهم برده ایم.نوش جانشان.وقتی در سریالی درست برخلاف سنت سریالهای پخش شده در شبکه جم اصلا بنا را بر زیباییهای استانبول و زندگی لاکچری اکثرا دروغین نمیگذارد،وقتی حتی برای فرهنگ سازی هم شده غیرت مردانه شرقی را در لفاف یک خانواده دوستی مافیایی ایتالیایی اما لطیف و شرقی میپیچد،وقتی در تمام سریال این فرهنگ تازه جا افتاده عالی را در ترکیه میبینیم که سگها و گربه ها زینت شهرند و نه مهاجمان مزاحم،وقتی حتی به دروغ، هر زنی از ترس تعدی و تجاوز به خود نمیلرزد چون مردان ترک همگی احترام ناموس دیگران را دارند،وقتی زینت هر میز غذایی ،فقط و فقط غذاهای اصیل ترکی است،وقتی در حدود دویست ساعت سریال هرگز یک سیگار روشن دست حتی یک قاچاقچی نمیبینیم (آنهم در کشوری که مردم در حال راه رفتن سیگار میکشند ) وقتی موسیقی زیبای دراماتیک فیلم را میشنویم و ادای دین به موسیقی کلاسیک ترکی و غربی را میبینیم با آنهمه بازیهای عالی و ملموس ، و وقتی خیلی خیلی چیزهای دیگر،تازه میفهمیم سینما و تلویزیون ملی و فرهنگ ساز یعنی چه.نوش جانشان.قطعا هیچ اثر هنری خالی از اشکال نیست.اما در جهان نسبی ما اگر من نوعی نتوانم هم اندازه محاسنی که برشمردم و نرسیدم که برشمرم !! ایرادی بر اثر وارد کنم پس کفه ترازو بشدت به سمت خوب بودن سنگینی میکند. حدود سی سالست که از کنار بازیگری و هنر مشغول دانه چینی هستم.اما هنوز که هنوز است قصه مرا با خودش میبرد.الان که به تصویرم در فیلم #شیرین استاد #کیارستمی نگاه میکنم از بی تفاوتی چهره ام خنده ام میگیرد.بقیه در کامنت..