شمع حق را پف کنی تو ای عجوز هم تو سوزی هم سرت ای گنده پوز کی شود دریا ز پوز سگ نجس کی شود خورشید از پف منطمس چون تو خفاشان بسی بینند خواب کین جهان ماند یتیم از آفتاب مه فشاند نور و سگ وع وع کند سگ ز نور ماه کی مرتع کند ای بریده آن لب و حلق و دهان که کند تف سوی مه یا آسمان تف برویش باز گردد بی شکی تف سوی گردون نیابد مسلکی «تا قیامت تف برو بارد ز رب» #مولانا #دشمن #دشمن_کیست