آواز خوانِ شب شكن كه مرغ حق در سينه داشتى كجايى تا باز بخوانى ظلم ظالم جور صياد آشيانم داده بر باد.... تكيه گاه بوديد آقا... تنهاتر از هميشه ايم حالا... بى تو به سر نميشود... بالله كه شهر بى تو مرا حبس ميشود... پى نوشت چه ذوقى داشتم وقتى اين عكس را از صورت ماهتان كه براى اولين بار از نزديك ميديدم بر ميداشتم. ذوقى كه هيچوقت تكرار نشد و نخواهد شد...