بچه های بد.... حالا تنبیه شدین؟ وقتی بزرگترمون میگه یک کارهایی و نکنین حتما یه چیزی میدونه که این و میگه.وقتی بهتون میگن دیگه با پول توجیبیتون نباید راه بیفتین و با روروکهاتون برین حتی همون خروس قندی و بخرین حتما صلاحتون و می خوان.وقتی میگن مشکلات خانواده رو باید در خانواده نگهداشت و همسایه ازش بویی نبره حتما گوش بدین.گوش نمیدین؟طوری تنبیه میشین که دیگه نتونین از درب خونه بیرون برین و با هیچ همسایه ای حرف بزنین....طوری تنبیه میشین که یاد بگیرین دفعه بعد اگر تمام اسباب بازیهاتونم گرفتن (منظورم از تمام اسباب بازیها حتی اون پارچه ایه که رو میز انداختین و زیرش برای خودتون مثلا خونه ساختین ...) بازم چیزی نگین. مگه همسایه ها از مشکلاتشون به ما چیزی میگن؟ مگه ما غیر از ظاهرسازیهای بچه های همسایه و محبت ظاهری والدینشون چیزی دیدیم؟شماها میدونین توی خونه اونا چه خبره که الکی هی میگین بچه همسایه این و داره اون و داره ما نداریم !!!!تقصیر ما بچه های بزرگتر خونست.به کوچکترها نگفتیم قدیما انقدر امکانات نبود که.فوقش میفرستادنمون آش نذری ببریم دم در خونه همسایه ها.اونم با کاسه گل مرغی خودمون و یه قبول باشه بشنویم و زودی برگردیم به امید اینکه برای گرفتن ظرف دوباره بریم بیرون.حالا تو ظرف یکبار مصرف نذری میدیم و توی اینستا و واتزاپ نظرسنجی میکنیم !!!!!نظرسنجی نداریم. قبول باشه. همین. تقصیر ماست که بهشون نگفتیم صف باجه زرد تلفن عمومی چه جور جایی بود.هوا برشون داشته.ارتباط در لحظه؟؟؟؟؟؟چه غلطا.از این به بعد فقط حق دارین عکس از درخت و گل و بلبل بگیرین زیرش بنویسین الان یکهویی.حالمون خیلی خوبه...اون "اما تو باور نکن" توی پرانتزم بردارین.وگرنه..... وگرنه میشه حتی لبخند مونالیزا که سهله خودشم از توی تابلو کشید بیرون تا با یک فضای بسته مه آلود خالی روبرو بشین و تمام. میشه....دیدم که میشه.بزرگترامون میتونن. از ما گفتن بود.....