هیچ چیز بدتر و تلخ‌تر از مرگِ ذهن نیست! کسی که ذهنش مرده است خیال ندارد ! و کسی که خیال ندارد فقط تنی‌است که در زایشِ روز خود را به زمان می‌کوبد، بدونِ زندگی. و از دردِ روز خود را به شب می‌دهد. حالا خیال کُن و گوش کن به صدای مرغابی ها که در اتاقِ پُشتی تکه‌های نان را به هوا پرتاب میکنند.