کمیل تلاش کرد و در سخت ترین وضعیت ممکن فوق لیسانسش را گرفت و این خوشحال کننده است اما آنجا که من باید کمکش می بودم ، نتوانستم . او حتی پولی را که به زحمت و طی ماه ها برای هزینه های پایان نامه و دفاع از آن آماده کرده بود ، صرف معاینه و مداوای زخم اثنی عشر من کرد. و حالا می رود که آماده ی دکترا شود. نمی دانم آیا شرایط کاری ام خوب خواهد شد که بتوانم حداقل کمک را بکنم یا این وضع ادامه خواهد داشت...