امروز بوسه های تو يادم آمد در اين زمين زيبای بيگانه و کاکل کوتاه موهايت کوتاه؟ يا بلند؟ يا فرق باز شده از وسط؟ ياد نيست! و دستهايت و شانه هايت و آن مورب نورانی از چشمهايت چيزی ميان مشکی و عسل و خرمايی بی جنس؟ انگار با تمامی جنسيت ها يادم نيست! اينها تمام حافظه من نيست تنها اشاره هایی از فاصله هاست مجموعه های فاصله ها ياد های توست يا يادهای شما؟ يادم نيست! آيا تو يک نفری ؟ يا مجموعه نفراتی؟ يا ترکيبی از اشاره های سراسر تصادفی از چهره های عزيزی هستی که می شناخته ام؟ يادم نيست؟ آيا تو کودکی من هستی؟ يا پيری ام؟ من اگر زن بودم آيا تو می شدم ؟ امروز از تخت سينه ام، دستی، دريچه مخفی را آهسته باز کرد در من، تو را بيدار کردند - اي کاش در من هميشه تو را بيدار می کردند – رضا براهنی