تو اين عكس به موهاى پرپشتش كه نگاه ميكنم، به چشماش كه پر از انرژيه، به شونه هاى پهنش كه تو كادر عكس جا نشدند... و اكنون، قامت خميده اش رو كه ميبينم، موهايى كه يك دست سفيد شدند و شانه هاى خسته اش...چشمام پر از اشك ميشه و ترجيح ميدم باز به چشماش خيره شم كه هنوز سرشاره از شور زندگى... تك تك توصيه هاش، دونه دونه ى كتابهايى كه هر هفته برام ميخريد و تمام چيزهايى كه بهم ياد داد، از شنا بگير تا دوچرخه سوارى و برق كارى و مهمتر ازهمه دوست داشتن... دوست داشتن همه ى ادمها و همه ى حيوونها، همه رو يادمه... عكس از جوونى هاش انتخاب كردم، چون قهرمان من، پدرم، براى من هميشه همينه، هميشه بهترينه.روز پدر به همه مبارك. پى نوشت: لازم ميدونم به تمام كسانى كه پدر عزيز شون رو از دست دادند تسليت بگم و براشون ارزوى صبورى كنم بخصوص براى جواد جان عزتى كه در سوگ پدر نشسته. #javadezzati