دو روز بعد از شهادت ابراهیم کوگچک متوجه شدم که ندانسته در روز عروجش، تمثیلی از او ترسیم کرده ام.کوگچاک نوازنده بیس گروه موسیقی گروپ یوروم بود. گروپ یوروم یک گروه موسیقی سیاسی با گرایش عدالت خواهانست که در سال ۱۹۸۵در استانبول توسط چهار دانشجوی دانشگاه مرمره تحت تأثیر ترانه‌سرایی نوین آمریکای لاتین شکل گرفت. این گروه هنری در زمره پیشتازان ایجاد سازمانها، تشکلهای کارگری و اجتماعات اعتراضی آزادیخواهان و برابری طلبان و روشنفکران و مبارزه با تسلط ابرقدرتهاى جهان بر اقتصاد و نظام سیاسی ترکیه بوده‌است. در اعتراض به زندانی شدن ۶ تن از اعضای گروه، ممنوعیت فعالیت و تشدید سیاست‌های سرکوبگرانهٔ دولت اردوغان، هلین بولک به همراه ابراهیم کوگچک، تصمیم به اعتصاب غذا گرفتن. دولت ترکیه پس از چند ماه هر دو رو آزاد کرد اما از اونجا که سایر اعضای گروه کماکان زندانی و تحت فشار بودن، اعتصاب غذای این دو نفر پس از آزادی هم ادامه پیدا کرد. هلین، دختر ٢٨ ساله ایی که خواننده گروه بود پس از ۲۸۸ روز اعتصاب غذا در سوم آوریل سال جاری میلادی جان به جان آفرین تسلیم کرد. مدتی بعد هم ابراهیم کوگچک پس از ۲۹۷ روز اعتصاب غذا موسوم به روزه مقاومت، کشته شد. کپشن رو با درج ترجمه ترانه کوتاهی از گروپ یوروم تموم می کنم که با وجود کوتاه بودن تا ابد امتداد داره. چشمای خشکمون تر و زیبا: . . . (مادر خطاب به دخترش:) چقدر بدنت نحیف شده که به اشک‌هام پناه بردی عزیزکم دخترم، اگر گرسنگی عمرت را بلعیده بیا شیرم را بنوش. شعله‌های سوزان وجودت را توی سپیدی گیسوانت پنهان کردی؟ یا این که شب‌ها خورشید در تو غروب می‌کند؟ (دختر خطاب به مادرش:) نگران تن من که آب می‌شود نباش، آسمان را بر قامتم پوشیدم. از غصه چهره در هم نکش مادرم، می‌دانی که بین ما رسم نیست جوانمردها بمیرند. اگر رفتن شما آتش شود و بسوزاند مگر مادرها تمام می‌شوند؟ اگر مرگ گل‌ها را بچیند هم، بذر گل‌ها مگر تمام می‌شود؟ .  . . ترانه آیی از آلبوم «طوفان تگرگ» (آهنگ گفتگویی است در یک کابین زندان بین یک مادر و فرزند زندانی‌اش)