. . . ما نقی معمولی بودیم؛ مسوولان، محسن تنابنده . . ما نقی معمولی بودیم؛ در بهترین حالت راننده مجلسی آدم، در ارزوی وام و کسب احترام. با هزار امید گرفتار اَبَر شهرها مثل تهران، بیکار شده از هزاران شغل، نگران هجوم رسانه های مریض بر سر سارا و نیکاهایمان، سرخورده و سر به زیر جلوی نماینده هایمان، ما با همه تلخ و شیرین هایمان باز اسراییل را با رسمیت نمی شناسیم. خلاصه که با همه اینجوری بودیم✋ . . . اما مسوولین شماها محسن تنابنده بودید، حرفتان با عملتان یکی نبود. از مردم میگفتید و مصوبه هایتان برای مردم نبود.ته دیگ چربتان را با اوج می خوردید و در هنگام جایزه گرفتن یاد زندانی سیاسی مثل جعفر پناهی میکردید. با اسپانسرینگ اوج و اطلس مال پایتخت میسازد و در پی وی مهناز افشار راپورت دروغین روحانی بیچاره را ب جرم نگفته صیغه دختران ایرانی می دهد. بله؛ مرگ بر امریکای شما هم همچنین است حیف ک نمی شود از پی وی جان کری اسکرین شات گرفت. خلاصه که شما مثل محسن تنابنده در واقعیت بُردید ما مثل نقی معمولی فقط گوشه ای از داستان بودیم.