صحبت‌های کارلو ماریا رابی، منتقد ایتالیایی مجله‌ی «بردمن»، درباره‌ی فیلم کوتاه «سبا»/ مترجم: آنتونیا شرکا . «سبا» ساخته‌ی محمدرضا خاوری، یک فیلم کوتاه با تعهد اجتماعی است که جا دارد آن را از دیدگاه‌های مختلفی بررسی کنیم. در وهله‌ی نخست، از منظر ساخت و جنبه‌های هنری، که از نظر من به خاطر نوع روایتی که کارگردان انتخاب می‌کند، اثر بزرگی است. او از دوربین روی دست و دنبال کردن گام به گام شخصیت اصلی استفاده می‌کند تا احساساتی که قهرمان زن فیلم با آن‌ها درگیر است، به تماشاگر القا شود. دختری که طبق قوانین ایران، در واقع عملی غیرقانونی را مرتکب می‌شود: او می‌کوشد با یک ترفند استراتژیک، به استادیوم برود؛ کاری که برای یک زن ممنوع است. و کارگردان او را قدم به قدم با دوربین فیلمبرداری تعقیب می‌کند تا امکان تجربه‌ی دغدغه‌هایی را که با آنها دست به گریبان است، برای ما فراهم کند. دیگر ویژگی مثبت «سبا»، پیوند زدن دو درون‌مایه‌ی مهم در یک فیلم بسیار کوتاه است که به عقیده من جز با بازی درخشانِ خواه دختر جوان و خواه بازیگری که در نقش پدرش بازی می‌کند، میسر نمی‌شد. بازی او حقیقتاً تکان‌دهنده و ژرف است و شکنندگی کاراکتر را به غایت القا می‌کند و در عین حال به یک تم مهم اجتماعی دیگر می‌پردازد که مبتلابه ایران امروز است؛ موضوعی البته بسیار مورد مناقشه که آن هم هویت جنسی است و نه تنها در ایران، بلکه در تمامی کشورهایی مطرح است که احقاق حقوق مدنی و داشتن یک زندگی امن و آرام در آن‌ها دشوار است. به باور من، «سبا» فیلم کوتاه بزرگی، خواه از نظر هنری و خواه اجتماعی است. @birdmen.magazine @iranfestfestival @mohammadrezakhavari_1 @sig.charlierab @antoniashoraka @premiere_film @valerie.i.am @bamdadhouse @khorshid.ch @baran.xh